صبا به پوزیسیون صحیح دست معتقد بود و ان را توصیه می کرد.
صبا به وضع قرار گرفتن انگشت ها بر روی دسته ستار و دست راست بر روی صفحه سه تار اهمیت خاصی قائل بود.
چون دسته سه تار معمولا بلندتر از دسته تار است طبعا در سه تار پرده ها فاصله بیشتری پیدا میکنند و به مناسبت اینکه دسته سه تار نازک تر از دسته تار است در دست گرفتن سه تار و وضع انگشتان بر روی ان مشکل تر و حساس تر می شود.علاوه بر این چون در سه تار(بر خلاف تار که ظاهرا مضراب در ان نقش موثری دارد) کار پنجه مهمتر از مضراب است و مقداری از کار مضراب را پنجه انجام می دهد و به خصوص به جهت انکه در سه تار با پنجه کاری به قطعه حالت داده می شود وضع قرار گرفتن دست بر روی سه تار مورد توجه قرار می گیرد.
صبا با دست چپ سه تار را به قسمی می گرفت که پنجه برای اجرای قطعات مخطلف امادگی داشت.گاهی در بعضی چهار مضراب ها انگشت شست را از پشت بر روی دسته سه تار می اورد و از طرف بالا پرده ها را می گرفت.
صبا دست راست را در فاصله معینی بین خرک و دسته بر روی صفحه سه تار می گذاشت و برخلاف عده ای از نوازندگان که در وقت نواختن انگشتان دست راست را ازاد می گذارند صبا انگشت وسط را بر روی صفحه سه تار تکیه می داد.این تکیه گاه برای اجرا کردن مضراب های چپ و راست صبا تمام حساب داشت و اگر چند ساعت متوالی سه تار می نواخت یک مضراب چپ و راست ان بی قاعده نبوده و ضروری به نظر می رسید.
صبا انگشت سبابه را بیشتر از سایر نوازندگان خم می کرد و به سمت کف دست می برد و در نتیجه از برخورد ان با سیم صدای لطیفتری بر می خاست.
صبا پوزیسیون دست چپ را هرگز غوض نمی کرد و دست خود را بر روی صفحه سه تار حرکت نمی داد و کاری را که بعضی از نوازندگان با جلو و عقب بردن دست به سمت دسته و خرک سه تار می کنند صبا با قوی و ضعیف نواختن مضراب های چپ و راست به بهترین وجهی انجام می داد.
در وقت نواختن چهار مضراب ها بدون انکه پوزیسیون دست عمض شود انگشت صبا با قدرت و چابکی خاصی به سیم بم بالا می خورد و در فضا خطی بیضی مانند ترسیم می کرد که واقعا تماشایی بود.